GEBED VAN EINE TWIEFELIEËR
Hieër, zeetj Gae nog dao, hiebaove
in Uuer Riek, zoea groeat en wied?
Ich zooj gaer nog aeve met Uch wille kalle…
Neet allein om Uch te laove.
Mér Gae wètj: ’t is weer tied:
Vastelaovesgekke springe door de straote..
Waat zal ich doon, Levenhieër?
Auch weer mètgaon deze kieër?
Ich zal mich hieèl good haoje
aan uuer wètte…
Get aojhore aan ’t buffet
en auch oppe tied nao bèd.
Zal ich den mien fieëstnaas met vast op gaon zètte?
Hieër, wiltj Gae get helder spraeke?
Ich kan Uch bienao neet verstaon.
Jao, ich weit Hieër, woonsdaag, den begintj de Vaste..
Zal ich den in die zes waeke gaaroet gein kefee in gaon?
Hieël min aete?
Hieër, det zeen toch erg zwaor laste…
Jao, Gae zekgt Hieër op gooi grunj
Auch begeerte, det is zunj
Det geldj aevegood vuuer erme, es vuuer rieke…
Waat vuuer vuuernummes ich auch maak,
de wil is good…mèr ’t vleis is zwaak.
Ich zal perbere, nao gein anger vrouw te kieke..
Hieër, Gae höbtj ós wille lieëre:
de mins laeftj neet van broead allein.
En dae tekst höb ich bizunjer good verstange…
Mér uuer kinjer, det zeen ‘hieëre’:
zètte alles ongerein,
blieve ’s nachts nog waal ins gaer vriej laat oethange,
dèkker waertj ’t hallef drie
Ich bön t’r zelf verrèks gaer bie.
Uuevertraej ich daodoor Uuer wette?
Es ich Uch dus good verstaon,
höbtj Gae lever det ich néét gaon?
Zal ich den mien fieëstnaas mer weer aaf gaon zétte…?
Hieër, de sjäöp die Uch dit vraoge, zeen beslistj van gooie wil,
Gae höbtj zelf gezeen wie good die luuj zich baeje.
Raod van Elf, de Vorst, de Prins, die zitte vuueraan in de riej
Uch te ieëre, en echt waor neet songer reje…
Dank Uch Hieër, waat zeetj Gae good!
Nöttigheid zitj ós in ’t blood,
mér wae zulle hieël sjerp op den duuvel lètte…
En luiptj ’t mis: vergaef ós Hieër
vuuer dae eine rótte kieër,
noew wae vuuer drie daag oos fieëstnaas op gaon zétte!!